Miód Ziemi Brzezińskiej, Wzniesień Łódzkich i Rawki
Miód Ziemi Brzezińskiej, Wzniesień Łódzkich i Rawki - prezentacja:
Rzepakowy – smak łagodny, nieco mdły i lekko gorzkawy. Zapach słaby, zbliżony do zapachu kwiatów rzepaku.
Rzepak jest jedną z podstawowych roślin uprawnych. Kwitnienie rzepaku następuje w maju, wtedy też zbierany jest pyłek i nektar przez pszczoły. Miód rzepakowy w stanie płynnym jest niemal przezroczysty, dopiero po krystalizacji staje się biały lub kremowy. Miód ten charakteryzuje się wyjątkowo szybką krystalizacją, która następuje niemal kilka dni po odebraniu miodu pszczołom. Zdarza się, iż miód jest już skrystalizowany w plastrach. Miód rzepakowy jest bardzo słodki o mocnym zapachu kwiatów rzepaku. Choć szybko krystalizuje, nie należy miodu podgrzewać do stanu płynnego, gdyż traci swoje właściwości lecznicze. W przechowywaniu należy zwrócić uwagę na to, że łatwo wchłania wilgoć z otoczenia, dlatego też należy go przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach/słoikach, najlepiej szklanych - jak w przypadku każdego innego miodu.Korzystając z miodu należy pamiętać o higienie - niezależnie od tego jaki jest to miód, należy pamiętać, by podczas nabierania miodu na łyżeczkę nigdy nie używać drugi raz tej samej do ponownego nabrania !
Miody rzepakowe posiadają dobroczynne właściwości lecznicze. Szczególnie wspomagają leczenie chorób nerek, wątroby lub trzustki. Miód ten obniża ciśnienie, pomaga po przebytym wysiłku fizycznym i umysłowym. Wspomaga leczenie chorób skóry - robienie okładów z miodu rzepakowego przyspiesza gojenie się ran i jest ochroną przed ponownym zakażeniem. Korzystnie wpływa podczas leczenia dróg oddechowych oraz podczas zapaleń jamy ustnej.
Akacjowy – bardzo słodki, aromatyczny oraz delikatny.
Miód akacjowy pozyskiwany jest z robinii akacjowych, cennych drzew miododajnych, uznawanych niestety nawet jako chwast, kwitnących w ostatnich dniach maja do końca pierwszej połowy czerwca. Miód akacjowy posiada bardzo charakterystyczną jasną barwę w stanie płynnym, jest prawie przezroczysty. Miód ten wykazuje bardzo wolną krystalizację. Jest to miód o wyraźnie słodkim smaku. Posiada intensywny aromat kwiatowy. Miód akacjowy składa się z cukrów prostych, które dostarczają energii organizmowi. Jak każdy inny miód dodawany może być do herbaty, może być również spożywany samodzielnie, jednak poprzez swój smak wyjątkowo lubiany jest przez dzieci. Zawiera on flawonoidy (robininę i akacetynę), olejki eteryczne ( m.in. linalol, far-nezol, piperonal), kwas syryngowy i śluzy. Posiada śladowe ilości związków mineralnych.
Miód akacjowy wykazuje wiele dobroczynnych właściwości dla organizmu człowieka. Stosowany jest przy bardzo wielu schorzeniach i chorobach. Działa on korzystnie na żołądek, ponadto pomaga również osobom chorującym na cukrzycę. Stosowany jest przy leczeniu wrzodów żołądka lub dwunastnicy. Pomaga w leczeniu chorób skóry poprzez robienie okładów z miodu, które przyspieszają gojenie i eliminują zakażenia. Miód akacjowy skutecznie pomaga również w leczeniu zwykłych przeziębień, grypy i w chorobach dróg oddechowych.
Lipowy – smak dość ostry często lekko gorzkawy o intensywnym zapachu kwiatów lipy.
Miód lipowy pozyskiwany jest z kwiatów lipy, drzew kwitnących od końca czerwca aż po koniec lipca.
Miód lipowy uważany jest za najlepszy ze wszystkich miodów. Jego kolor w stanie płynnym jest najczęściej jasno-bursztynowy lub zielonkawo-żółty. Najczęściej stosowany jest do słodzenia herbaty lub do bezpośredniego spożycia. Stosując go do herbaty, należy mieć na uwadze, iż nie wolno dodawać miodu do gorącego płynu, gdyż w ten sposób niszczymy całkowicie jego dobroczynne działanie. Miód lipowy jest słodki z charakterystycznym lekkim miętowym lub gorzkawym posmakiem. Warto pamiętać też, że miód ten jest bogaty w enzymy. W skład tego miodu wchodzą naturalne związki, które występują w kwiatach lipy, jak np. olejki eteryczne czy flawonoidy (tj. hesperetyna, rutyna, hesperydyna, izokwercytryna oraz tiliarozyd). Miód lipowy to najlepszy, naturalny środek na przeziębienia, grypę czy schorzenia dróg oddechowych z racji dużej zawartości olejków eterycznych. Miód ten stosuje się również przy leczeniu nerwicy, bezsenności, przy chorobach dróg moczowych czy schorzeniach reumatycznych.
Wielokwiatowy – zróżnicowany w smaku i zapachu, niekiedy dominuje smak określonego nektaru, np. lipy. Zazwyczaj miody wielokwiatowe wiosenne mają delikatny zapach kwiatowy i łagodny smak, natomiast miody letnie i późniejsze charakteryzują się bardziej wyrazistym i zdecydowanym smakiem oraz zapachem.
Miód wielokwiatowy to najpospolitsza odmiana miodów, ale w żaden sposób nie najgorsza. Charakteryzuje go wysoka różnorodność smakowa oraz mnogość składników. Kolor oraz smak miodu wielokwiatowego zależy od pory w jakiej pszczoły zbierają nektar z kwiatów. Ten z nektaru kwiatów wiosennych jest jasny i bardzo słodki, z kolei ten powstały z nektaru roślin jesiennych posiada zdecydowanie ciemniejszą barwę oraz jest mniej słodki. Miód wielokwiatowy również w składzie chemicznym charakteryzuje wysoka różnorodność.Ten pochodzący z kwiatów wiosennych zawiera duże ilości cukrów prostych, a miód otrzymywany latem lub jesienią zawiera więcej biopierwiastków, enzymów oraz przeciwdrobnoustrojowych związków. Miódy wielokwiatowy ma szerokie zastosowanie ze względu na swój zróżnicowany skład. Ma zbawienny wpływ w łagodzeniu chorób alergicznych dróg oddechowych. Regularne jedzenie miodu gwarantuje uniknięcie kłopotów z żołądkiem, sercem czy jelitami. Ze względu na wysoką zawartość cukrów prostych (miód wielokwiatowy otrzymywany wiosną) łatwo wchłania się do naszego organizmu, co sprzyja podaniu optymalnej ilości zawartych w miodzie biopierwiastków oraz enzymów. Inną zaletą spożywania miodu wielokwiatowego jest hamowanie rozwoju bakterii, gdyż jest on naturalnym antybiotykiem.
Nektarowo-spadziowy – łagodny z żywicznym aromatem. Zapach słaby, lekko korzenny.
Miód spadziowy pszczoły wytwarzają dzięki "kooperacji" z mszycami i czerwcami żerującymi na roślinach iglastych (np. z sosen, świerków oraz modrzewi) oraz rzadziej, liściastych. Otwór gębowy mszyc i czerwców jest uzbrojony w narządy kłująco-ssące, które służą im do przekłuwania liści i szpilek w miejscach, do których dopływa sok roślinny. W tym soku znajduje się nie tylko woda, lecz również wiele składników odżywczych, w tym cukry. Znajduje się tam też w małych ilościach pokarm mszyc i czerwców, czyli białko. Mała jego zawartość powoduje, że wspomniane owady spożywają dużą ilość tego soku roślinnego. Nadmiar soku roślinnego oraz jego resztki niestrawione przez te owady są potem wydzielane na zewnątrz w postaci spadzi, którą z kolei pszczoły przerabiają na miód. Powstaje wtedy miód o kompozycji ciemnych barw w postaci brązu z zielonkawą domieszką. Miód spadziowy posiada słodki a zarazem łagodny smak lekko żywiczny z domieszką lekko korzennego aromatu. Jego krystalizacja przebiega wolno, a gdy do niej dojdzie miód spadziowy staje się średnioziarnisty. Miody spadziowe powinny zawierać minimum 60 % cukrów prostych: czyli glukozy i fruktozy, a także około 10 % sacharozy wraz z melecytozą. Miody spadziowe wytwarzane z drzew liściastych są bardziej aktywne antybiotycznie od tych ze spadzi z drzew iglastych. Miód spadziowy zawiera duże ilości biopierwiastków, co sprawia, że nadaje się jako środek wzmacniający w trakcie rekonwalescencji. Osoby z brakiem witamin, anemią oraz te pracujące w trudnych dla organizmu warunkach również powinny go regularnie spożywać. Na dodatek miód spadziowy jest stosowany w przypadku takich przypadłości jak stany zapalne dolnych dróg oddechowych, miażdżyca, choroby układu pokarmowego, schorzenia serca, naczyń krwionośnych, reumatyzmu jak i problemach dermatologicznych.